lieve mensen

inmiddels alweer bijna een week terug van, sja van wat.. van 18 fantastische dagen! Och wat was het tof; het 'simpele leven' (7h opstaan, ontbijten, wandelen, lunchen, wandelen, eten en naar bed), de fysieke inspanning, de stilte, de diverse landschappen.. En dedorpjes waar we doorheen zijn gewandeld, zo remote (weet even geen NL woord) en tegelijkertijd lijken (vooral) de kinderen zo blij! Volgens mij bestaat het leven uit werken op het land, of de dieren bij elkaar houden, eten koken en wassen. Ik had het met een groepsgenoot over de machines die wij hebben.. we kwamen tot de conclusie dat de wasmachine toch wel echt dierbaar is. En verwarming voor mij.. oeioei wat het ik het koud gehad. Dag 15 ofzo had ik er echt even genoeg van; koud snachts, savonds, koude douche.. maar goed ik hoop dat het mij gaat wapenen tegen de winter in Holland. En ook nu, hier in kathmandu, merk ik dat het echt kouder aan het worden is. Ik voel me zowaar beetje local, nog steeds op mijn slippers maar met diverse wollen doeken om mijn lijf.

We waren met z'n 6-en en ieder had een porter. Jahoor lux, ik zei in het begin dat ik het niet nodig had, deels omdat ik de langtang ook mijn eigen tas had gedragen en deels omdat ik het tochwel lastig vind iemand anders mijn spullen te moeten laten dragen. De andere groepsgenoten verklaarden me voor gek, en er was hoedanook voor ieder een porter geregeld dus oke. En ik was blij gedurdende de trek. Een aantal mensen tegengekomen die gedurende de trek toch maar een porter hebben geregeld.

Over porters gesproken, niet normaal wat sommige jongens dragen, ik vermoed wel 40 a 50 kg! En dan de locals, complete golfplaten, betongeraamte, matrassen.. worden naar boven gedragen. dank dank. Ik had met ingescheven bij 3 sister een organistatie welke vrouwen support. Wij hadden de enige vrouwlijke porters, sterke meiden hoor! En ohja 2 mannelijke porters omdat deze meer mogen dragen.. en er waren 2 amerikaanse dames die een hoop spullen mee hadden. Ik heb mijn toch wel verwonderd over de laptop, boxen, ebook, Ipad, Iphone, videocamera.. af en toe misschien ook lichtelijk jaloers want ik miste mijn muziek.

Maar zo blij en verwonderd dat ik gewoon 18 dagen zonder problemen met met veel geluk elke dag weer ben opgestaan!! geen blaren, geen spierpijn, alleen een beetje koud en aan het eind was k toch wel moeiig. En daar was dan ook het moment van; niet weten of je moet lachen of huilen. Een vd laatste dagen hadden we nog even een piek te overwinnen; 1600m klimmen aan een stuk door. Ohhh waarom?? Maar het was het wel waard, een fantastisch uitzicht de volgende morgen om 6h over alle toppen!!

De andere piek (de betreffende pas)was de thorung la van 5500 (ofzo) hoog. Zo cool, zo hoog!! Ah dat doet me denken aan dat mijn lichaam toch eventjes heeft gestrubbeld, ik kreeg nl last van hoogteziekte bij de grens van 4000m. Heel duizelig en licht in mijn lijf, misschien mede ook doordat ik weer beetje diareeig was. Maar goed, gelukkig liepen we al in 2 groepen dus ik heb me bij de langzame groep gevoegd. Dat hielp!

Ohh en na de pas was het landschap weer totaal anders; daar waar de eerste paar dagen weide en groen was, was het nu steen en desertachtig. fantastisch gevoel die openheid!!

mm ik zie dat de tijd loopt, ik heb zo afgesproken met iemand te eten dus ga er, zoals altijd, weer een eind aan breien. Morgen wil ik nog een tempel bezoeken (waar ik vermoedelijk wel 30 kaarsjes uit kan blazen

en dan.. de 26 nov land ik weerin NL, ook dat geeft me een fijn gevoel!