nawoord

namaste, hallo,

sjee, wat gaat de tijd toch snel... zo werdik 4 maand geleden uitgezwaaid op schiphol, en nu, (inmiddels een paar dagen geleden), alweer opgewacht. Ik blijf het onvoorstelbaar vinden! Ook hoe snel, gemakkelijk een mens kan wennen, fijn, maar toch ook een soort van jammer ofzo. Wil de 4 maanden zo graag vasthouden, maar goed weet ook dat 'vasthouden' niet de juiste manier is en wellicht een vlucht van de realiteit (wat dat dan ook moge zijn..)?

Heb vertrouwen.. dat brengt me bij één van mijn conclusies. Wat ik (soms achteraf) zó sterk heb gevoeld is het feit dat het altijd wel goed komt. En het klinkt als een dooddoener, maar voelt verreweg van. Zo zonder angst en zorgen (..over de dag van morgen..) pakte alles goed uit. Alles (de contacten, de acties en ook de dingen die misgingen uiteraard) paste zo goed in elkaar!! Dat gaf vertrouwen en maakte me zo sterk en vrij voelen!

Zo paste ook de laatste paar dagen India zo goed..; blij dat ik Jaipur en Agra heb aangedaan. Indiase treinreizen meegemaakt; tussen de starende of snurkende (argg) locals, nog weer diverse 'testen' mbt contact tussen mij en Indiers wat is geeindigd in een leuk etentje en 2 liefdes aanzoeken

, een ontzettend leuk iemand ontmoet in Agra en verliefd geworden op de Taj Mahal; god wat is ze imposant!

Terug naar daar?? Ik sluit niets uit; heerlijk eten en daldeen in Thailand, wandelen/klimmen in Nepal, duiken in Maleisie envan noord naar zuiddoor India.

Maar goed, daar steekt de realiteit de kop weer op. Eerst de kunst om de verworven conclusies en ervaringen uit te leven (en geld te verdienen) in het mooie maar snelle, héérlijk ruikende (van de natuur en de verzorgde mensen)Nederland. Ennuh mocht er iemand een huisje of baan over hebben, is sta ervoor open..

.

lieve allemaal, dank voor álle support !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

uhm deel 3? en laatste hoofdstuk (naja..)

hai iedereen

sja de laatste hoofdstukken.. waarvan? Van een fantastische tijd. Maar goed laatste hoodfstukken klinkt zo af, alsof er verder niets meer komt, dus misschien verander ik het wel in deel 4.. dat deel 5 en 6,7,8... nog mogen komen, waar dat dan ook over moge gaan :).

Goed, deel 3; einde trekking Nepal, toen nog een paar dagen in Pokara doorgebracht en in Kathmandu. Wat ookalweer gedaan? Met Katrin rondgehangen, wat anderen ontmoet en nog een aantal dingen bezocht. Op mijn verjaardag ben ik naar boudha afgereisd, een rustigere heilige plek in de buurt van Kathmandu. Daar heb ik een Hindu tempel/gebied bezocht. Bizar daar vonden lijkverbrandingen plaats welke vervolgens in de heilige rivier werden geduwd. Een eindje verderop waren mensen aan het zwemmen en wassen.. varanassi in het klein?! Voelde wel apart daar op mijn verjaardag te zijn.. leven en dood.

De dag voor vertrek naar Maleisie was k beetje ziek, mm voelde o.a. alsof ik al die verbrande lijken in mijn lijf had zitten ulgr. Naja een relax week in het vooruitzicht maakte me beter voelen! Savonds het vliegtuig gepakt. Gek hoor, 'k zat tussen alleen maar mannelijke Maleiers en Nepalesenop dat moment voelde ik me echt vrouw en blond (ook weleens fijn :).

En toen, arrivel Kuala Lumpur.. werd ik opgewacht door Jeroen, wat leuk!! Eerst een paar dagen in Kuala Lumpur geweest, sjee echt een toaal andere stad dan Bangkok en Kathmandu.. zo groen en schoon en stil en modern. Maar ook wel gebiedjes waar we lekker konden eten op straat (in de stromende regen onder een parasol..). Vervolgens naar een fantastisch eiland, wauw zo'n contrast met wat ik gewend was. Lux vs basic, warme douch, zacht bed, schone tafels vs.... Heerlijk gezwommen, geluierd, geslapen, geslapen en geslapen, gegeten en gedronken. Fijn hoor. Toen nog een paar dagen in het binnenland, beetje door de jungle-achtig gelopen met grote mieren, bloedzuigers (en in gedachten; apen, slangen, vogels, reptielen..:).

Sja en toen, de keus of ik in Maleisie 'mijn tijd' vol maak of nog een snel bezoek aan India doe. Gekozen voor dat laatse hoewel ik er stiekem wel een beetje tegenop zag. En nu, zit ik hier. Het blijft zo bizar hoe het leven loopt, hoe snel en hoe alles in elkaar past. Maar goed, aankomst Delhi.. jahoor daar begon het al. Op vliegveld heb in een aantal hastels gebeld en gelukkig was er ergens iets vrij. De man zei gelijk; pas op voor iedereen, geloof niets bladiebladiebla. Een government taxi genomen maar goed zelfs daarover twijfelde ik want de driver sprak geen engels en wist uiteindelijk niet waar ik zijn moest. Argg gelukkig wel gevonden. Onderweg werd er door bedelaars tegen het raam getikt. Welkom in India. Hostel was weer even een onwijze omschakeling van wat ik gewend was in Maleisie, maar ook wel weer grappig.

What to do.. ben Delhi ingelopen en het klopt met wat ik gehoord had; je (ik) wordt geen moment alleen gelaten. Starende mannen (en echt starend; Kathmandu is er niets bij) en iedereen die je aanspreekt. Op straat kan ik er nog wel omheen, maar in een koffietent of eettent, sja, weglopen is niet echt een optie. Gaat alsvolgt; 'k kom binnen, wordt gescand, k ga zitten, zie vanuit ooghoek mensen kijken en na een paar minuten van zelfs tafel verderop; where you'r from, zomaaqr out of the blue...! En allemaal het verhaal dat niet iedereen te geloven, oppassen, en waar ga je heen ect en dat er een boel Indiaer zijn die het verpesten voor het toerisme omdat ze niet eerlijk zijn.. sja en uiteindelijk staan ze buiten op me te wachten om mee te lopen naar een toerist office of me ergens te brengen waar ik heen wil. Ze zeggen ook allemaal iets anders (naar hun eigen voordeel) of gewoon ja of wijzen de weg terwijl ze het niet weten. Ik trok het even erg slecht. Merkte ook dat ik er zelf niet leuker op wordt; geen vertrouwen, vooroordelen ect.

Dus z.s.m. Delhi uit.. wilde naar daramsala, maar uiteindelijk gekozen voor Rishikesh. Holy place en een plaats waar ik Yoga zou kunnen proberen.Dus daar ben ik nu. Fijne plek en leuke mensen en yoga... leuk hoor maar spierpijn!!! en ik maar denken dat ik lenig was, no way! Maar goed even terug nog; de weg ernaar toe. Via hostel eigenaar welke ik dachtdat te vertrouwen was, een veel te duur busticket gekocht. Eenmaal bij de bus een aantal bus mensen gevraagd of dit de bus naar Rishikesh.. ja. Nou na 10min rijden ofzo werd ik gewenkt en werd er gezegd dat de bus maar tot Haridvar zou rijden. WAT?!!! sja stennis schoppen heeft geen zin, ze kijken dwars door me heen. Dus what to do, slapen en maar zien hoe het gaat lopen. Slapen lukte niet, aan de praat met man naast me, wel aardig. Toen toch evgen ogen dicht en werd ik wakker geschud door man naast me; psst we zijn in Haridvar. Ik eruit, 5h sochtend, koud!! in de middl of nowhere... en de busman welke me vertelde.. was natuurlijk nergens te bekennen. Allerlei riskia mannen trokken aan me, maar goed waarheen? Toen kwam mijn reddende engel; de man naast me. Hij heeft een riskia driver aangesproken en gezegd me naar het busstation te brengen, vanuit daar kan ik wel een bus naar rishikesh nemen. Prima, ik daar aangekomen; vele bussen en mensen, maar geen info en iedereen wees de andere kant uit of begon te lachen. Bij de pakken neer zitten heeft geeen zin, dus verman jezelf. En precies op het goede moment liep ik richting de weg van waar ik een aantal mannen hoorde roepen; richikesh?! jippie!! ik erheen gerend en de bus gepakt. Eind goed al goed.

Tijd is weer voorbij aan het tikken, mijn yogales begint zo, dus kort; morgenacht de bus naar Jaipur en vanuit daar nog even naar Agra (Taj Mahal) en dan Delhi.... Nederland. En druk kort programma, maar voelt wel leuk nog even te treinen en 2 plaatsen aan te doen.

lieve allen, tot snel

e

fantastisch, amazing, wonderbar...

lieve mensen

inmiddels alweer bijna een week terug van, sja van wat.. van 18 fantastische dagen! Och wat was het tof; het 'simpele leven' (7h opstaan, ontbijten, wandelen, lunchen, wandelen, eten en naar bed), de fysieke inspanning, de stilte, de diverse landschappen.. En dedorpjes waar we doorheen zijn gewandeld, zo remote (weet even geen NL woord) en tegelijkertijd lijken (vooral) de kinderen zo blij! Volgens mij bestaat het leven uit werken op het land, of de dieren bij elkaar houden, eten koken en wassen. Ik had het met een groepsgenoot over de machines die wij hebben.. we kwamen tot de conclusie dat de wasmachine toch wel echt dierbaar is. En verwarming voor mij.. oeioei wat het ik het koud gehad. Dag 15 ofzo had ik er echt even genoeg van; koud snachts, savonds, koude douche.. maar goed ik hoop dat het mij gaat wapenen tegen de winter in Holland. En ook nu, hier in kathmandu, merk ik dat het echt kouder aan het worden is. Ik voel me zowaar beetje local, nog steeds op mijn slippers maar met diverse wollen doeken om mijn lijf.

We waren met z'n 6-en en ieder had een porter. Jahoor lux, ik zei in het begin dat ik het niet nodig had, deels omdat ik de langtang ook mijn eigen tas had gedragen en deels omdat ik het tochwel lastig vind iemand anders mijn spullen te moeten laten dragen. De andere groepsgenoten verklaarden me voor gek, en er was hoedanook voor ieder een porter geregeld dus oke. En ik was blij gedurdende de trek. Een aantal mensen tegengekomen die gedurende de trek toch maar een porter hebben geregeld.

Over porters gesproken, niet normaal wat sommige jongens dragen, ik vermoed wel 40 a 50 kg! En dan de locals, complete golfplaten, betongeraamte, matrassen.. worden naar boven gedragen. dank dank. Ik had met ingescheven bij 3 sister een organistatie welke vrouwen support. Wij hadden de enige vrouwlijke porters, sterke meiden hoor! En ohja 2 mannelijke porters omdat deze meer mogen dragen.. en er waren 2 amerikaanse dames die een hoop spullen mee hadden. Ik heb mijn toch wel verwonderd over de laptop, boxen, ebook, Ipad, Iphone, videocamera.. af en toe misschien ook lichtelijk jaloers want ik miste mijn muziek.

Maar zo blij en verwonderd dat ik gewoon 18 dagen zonder problemen met met veel geluk elke dag weer ben opgestaan!! geen blaren, geen spierpijn, alleen een beetje koud en aan het eind was k toch wel moeiig. En daar was dan ook het moment van; niet weten of je moet lachen of huilen. Een vd laatste dagen hadden we nog even een piek te overwinnen; 1600m klimmen aan een stuk door. Ohhh waarom?? Maar het was het wel waard, een fantastisch uitzicht de volgende morgen om 6h over alle toppen!!

De andere piek (de betreffende pas)was de thorung la van 5500 (ofzo) hoog. Zo cool, zo hoog!! Ah dat doet me denken aan dat mijn lichaam toch eventjes heeft gestrubbeld, ik kreeg nl last van hoogteziekte bij de grens van 4000m. Heel duizelig en licht in mijn lijf, misschien mede ook doordat ik weer beetje diareeig was. Maar goed, gelukkig liepen we al in 2 groepen dus ik heb me bij de langzame groep gevoegd. Dat hielp!

Ohh en na de pas was het landschap weer totaal anders; daar waar de eerste paar dagen weide en groen was, was het nu steen en desertachtig. fantastisch gevoel die openheid!!

mm ik zie dat de tijd loopt, ik heb zo afgesproken met iemand te eten dus ga er, zoals altijd, weer een eind aan breien. Morgen wil ik nog een tempel bezoeken (waar ik vermoedelijk wel 30 kaarsjes uit kan blazen

) en vrijdagavond vlieg ik naar maleisie, strand here I come... Einde Nepal. Maar ik houd het zeker open hier ooit terug te komen; de combi van bergen, boeddhisme/geloof, eenvoud/ambacht, vrolijkheid, geen kaders, geen regels, geen oordelen,geeft me een goed gevoel!

en dan.. de 26 nov land ik weerin NL, ook dat geeft me een fijn gevoel!

soldier..

haloa!!

Inmiddels vanuit Pokara, waar vanuit de trekking gaat beginnen. Maandag voor 18 dagen de bergen in, 'k heb er erg veel zinin!!

De vorige keer vertelde ik dat ik een korte trekking ging doen met een aantal mensen van o.a. de Kopan cursus; Kathrin (met wie ik de laatste dagen in Kathmandu heb gegeten, koffie gedronken, gewandeld.. erg leuk), James, Luciel en haar vriend en een vriendin = 6 in totaal.

Wij; k, j en ik zouden de korte versie doen; 3 dagen op en 2 af. De anderen zijn verder gelopen.. iets voor volgend jaar .. pap? :)

Het avontuur begon za ochtend 7h, de bus. We hadden plaatsen helemaal achterin en oarg sinds de eerste minuut was het niet te harden. Ik dacht; ik ga dit echt geen 10h volhouden. Onwijs veel hobbels en bochten. Voor mijn gevoel vloog ik soms 1m de lucht in en belande op een keiharde stoel. De dagen erna moest ik dus ook voorzichtig gaan zitten.. Maar los van die hobbels.. de bochten.. na paar miniuten (ongetwijfeld langer)begon het meisje naar james te kotsen en na halfuurtje ookKathrin. James en kath gingen op de bus zitten en ik dacht; mooi de 'ruimte'. Maar nee hoor er stapte een nepalees gezin in en zo zat ik geklemd. Met als voordeel dat je niet meer de lucht in gaat bij een hobbel. Na de eerst stop ben ik(en de rest) ook het dak op gegaan. Zittend op stalen spijlen met daarop je tas, vasthouden aan een reling en zorgen dat je op tijd bukt voor alle takken. Ik heb een of andere vrucht een kopstoot gegeven :). Maar wat fantastisch was het bovenop; frisse lucht, fantastisch uitzicht en veel minder last vd bochten en hobbels. Af en toe wel spannend als de bus heen en weer schut en jij uitizcht hebt op het ravijn...

Toen werd verzocht een stuk te lopen naar de andere bus.. naja truck. Staand achterin, vasthouden aan de spijlen boven me. Ik stond boven/op/in een krat met kippen (volgens mij meer dood dan levend) en ohh stinken jonge! Daarna weer lopen en nieuwe bus, wij weer op het dak, fijn, tot het moment dat het begon te regenen en er een nieuwe lading mensen bij kwam. Opzich nog niet zo'n verkeerde combinatie want ik lag half onder een aantal jongens dus alleen mijn onderbenen en hoofd was nat. Rond uur of 6 stopte de bus en constateerde dat er een nieuwe landslide was, dus het laatste stuk moesten we lopen. Met onze zaklicht op hoofd, klauterend door de regen ofzoek naar het dorpje, en jawel gevonden. Met warme douche.. ja=nee weet ik inmiddels, dus naja ach.

De volgende dag op en helaas weer regen, toch gegaan. Kath en ik belande voorop en merkten dat we echt hetzelfde tempo/doorgaan gevoel hebben, fijn. Door het bos, mooi hoor, sprookjesachtig. Rond uur of 5 kwamen we bij een guesthouse in de middle of nowhere, maar erg leuk. Klein hutje met kachel in het midden waar de wandelaars eten nuttigen en om 9h richting bed vertrekken. Prima; donker en moe.

Volgende dag weer keiharde regen, eerst nog gewacht maar kath en ik wilden wel en ook de vriend van.. James was ziek dus bleef achter. Als snel waren kath en ik met z'n 2-en, en ooh wat hebben we gebuffeld. We noemden onszelf soldiers. Er waren behoorlijk wat landslides, bij de eerste kwamen we een man met kinderen tegen. Zij durfden het niet aan, half uur gewcht en toen gegaan. De man gaf ook ons een hand, tof. Bij de tweede landslide kwamen een spaans stel terug maar kath en ik wilden verder. We zijn gaan kijken en toen ineens kwam daar onze reddende engel; de soldaat van het checkpoint. Zo lief hij stond in het water/op een boom om ons te voorzien van een hand. Yes!! inmiddels maakte het ook niet meer uit of onze schoenen nat werden/waren of niet, we waren al doorweekt. Toen de derde waar we weer een of andere guide tegen het lijf liepen. Oh en toen waren we in langtang, fantastische omgeving waar nu met de regen opzicht niet heel veel van de zien was. Allemaal Tibetaanse families die daar een guesthouse runnen. We hadden een fijne gevonden, ijijskoud 'gedouched'en toen tussen zus, en moeder en vrouw naast (zeg maar gerust op/in) de kachel.. mmmlekker warm.

Oh en de volgende dag.... we werden gewekt door de zon! wat geweldig uitzicht!!! tussen de bergen met uitzicht op de echte besneeuwde pieken!! Ontbeten in de zon, kleren drogend in de zon en op naar het laatste dorpje. Wat heerlijk was het. Onderweg een aantal Israeliers tegen gekomen waar we de rest vd tijd mee hebben doorgebracht. Perfect want zij hebben gezorgd voor een goedkoop hostel en eten. Schijn baar staan ze daar om bekend.. Het was een korte wandeling dus zijn vanuit daar nog naar een viewpoint gelopen, almetal vermoedelijk 4000m hoog!!!

oh grappig was nog dat in het hostel; k wilde een douche nemen, moest eerst de ezel uit de ' douche' worden gehaald, mmm rook ook zo lekker hihi. Bizar hoe de mensen/kinderen met de kou omgaan.. ze hebben danook rood/paarse wangetjes, kou? Ik lag met thermo en flees onder de deken te bibberen. Maar als je dan opstaat, zo vers en fris de lucht, heerlijk. En ook opmerkzaam datik zonder enige moeite touwbruggen welke xmeters boven een rivier hangen heb belopen, geweldig!

In 2 dagen terug, vooral de 2e dag weer gebuffeld om een zo kort mogelijke busreis te hebben... hoewel ik wel weer genoten heb van zittend op het dak. Dit keer met een geit tegen me aan, waarvan af en toe de horens me te pakken hadden. Ach de gewoonste zaak vd wereld..:) Halverwege een lekke band en vraag me niet waar, hoe en wie deze heeft verwisseld. Ik moest aan papa denken, ongetwijfeld grinnikend (of ermee bemoeiend als techneut).

James hebben we die avond in Kathm gezien en ook de rest zijn we weer tegen het lijf gelopen.

Mooi avontuur met fijne mensen.

voor nu dus een tijdje stil rondom mij. Oh niet te vergeten, ik heb besloten mijn reis te verlengen. Weet nog niet precies wanneer terug, vermoedelijk 2 dec en anders een week later. Ik ga een bezoek brengen aan maleisie en klein beetj india, zoals het plan nu is. Maar goed, eerst de bergen 'overleven'.

lieve allemaal, tot de volgende keer maar weer!

ps. fotos komen als het goed is strakjens of morg ofzo..

toetttttt

lieve allemaal

toettt, terug in de 'echte' wereld; toeterende autos, vieze straten, onwijs veel mensen.. aiai was even wennen vandaag. Ik heb het heel fijn gehad in de Kopan Monnestry! Maar voordat ik daar meer over vertel, heel even terug naar waar ik gebleven was; de laatste dagen bangkok. Na een lange busrit vanuit het zuiden werd ik midden in de nacht gedropt in BKK, maar 'k wist precies waar ik was, tof, begin de stad wel zo'n beetje te kennen!

Uhm (sjee lijkt echt eeuwen geleden, even mijn hersenen kraken) ben een dag naar ayuttaya geweest. Met de trein 2h ten noorden van BKK, een stad met een historical park. Op station ben ik in contact gekomen met 2 leuke jongens en een meid, klikte echt goed. We hebben een fiets gehuurd en gaan met die banaan. Voordat we in het park yelf waren moesten we echter nog een stukje fietsen, en dan niet zoals jeje voorstelt; op een fietspad, nee kriskrossend tussen de auto's op een 3 baans (snel)weg, gekkenwerk maar moet eerlijk bekennen dat die adrealine kick me wel goed deed :). Toffe dingen gezien,lekker gefiets en geklets.

De volgende dag naar de weekendmarkt, wow daar verkopen ze echt alles: van kleding tot keukengerei, meubels, spinnen en slangen en hondjes en katjes in veeeel te kleine hokjes..

En dat was de laatste dag thailand (och en wat mis ik het lekkere eten), in de nacht een taxi genomen naar vliegveld en tja daar is verder niet veel over te vertellen. Behalve dan dat ik inmiddels wel kan zeggen dat m'n vliegangst zo goed als verdwenen is, fijn hoor! Mijzelf onder controle.

Eenmaal in Kathmandu werd ik opgepikt door hostel pickup service (perfect) en wow, wat anders dan thailand! druk, toeterende auto's, vieze straten, vele mensen, starende mannen (echt van top tot teen), mensen die wat van je willen.. nepal krijgt zeker niet het keyword 'relaxed' zoals san en ik thailand omschreven..

Dinsdag afgesproken met bernadette, meid welke ik ontmoet heb tijdens de fair trade cursus. Was leuk en heelijk weer even NL te kunnen spreken. Smiddags naar een van de producenten van abeautifulstory geweest, waarvoor ik sierraden heb 'gesmokkeld' (vriendelijk glimlachen en je komt een eind in deze wereld :)). Tof om te zien. De weg daar naartoe is een verhaal opzich: ik moest een taxi met meter nemen, de chauffeur laten bellen en me laten rijden naar de plek vd producent. Ik een taxi aanhouden en guess what: de meter 'kapot'. (lees taxi als: mini suzuki waarvan alleen het karkas en wat elektriciteitsdraadjes over zijn) Na een onderhandeling, waarbij ik geen idee had wat uberhaupt de afstand zou zijn, gingen we rijden.. naja naar een paar minuten hield de auto ermee op.. hihi hij ging aan wat draden purken maar ik heb mijn kans gegrepen een andere taxi, met meter,aan te houden, gelukt! Ben zo verbaasd, trots, blij met mezelf dat ik om alles (drukte, viezigheid manier van rijden ect) wel kan grinniken!

uhm en verder..

ben ik er met een vriendin van bernadette een paar dagen erop uit geweest; 2 dagen Bhaktapur; heel oud stadje waar we rond hebben gelopen en een papierfabriek hebben bezocht. Sjee voelde echt alsof de tijd terug is gezet; breiende vrouwen op straat, hangende mannen, fietsen en karren volgeladen met zakken rijst ect, houten huizen, onverharde wegen..

Vervolgens met de lokale busnaar nargagot (of zoiets), ook weer een beleving opzich; dat er zoveel mensen en producten in en op de bus kunnen..We hebben een kort wandeling gedaan en de volgende ochtend om 6h de bergentoppen bewonderd, och wat heerlijk in de natuur te zijn! en wat een kracht stralen die bergen toch uit.

mm kort gezegd allemaal

toen bedacht dat ik toch graag een retraite of meditatiewilde gaan doen. 'k wilde voor de vipassana gaan, maar het voelde niet helemaal lekker. Vipassana is heel strikt, 4h op, niet praten, 10 mediteren, blabla. Heb wat mensen ontmoet en ze vertelden me over Kopan.. contact gezocht en er bleek over 1,5dag een cursus te begin.. voelde beter dus spullen gepakt en richting.. Maar er was toch nog een kink in de kabel.. de avond voordat de cursus begon heb ik kennelijk iets gegeten wat niet helemaal jofel was, dus midden in de nacht begon ik me beroerd te voelen (ik weet nu hoe het voelt 'aan de schijt te zijn' wouzers),maar heeft dit iets te betekenen? moet ik niet gaan? Besloten toch te gaan, hopend op een monnikwonderdokter, zoals je in van die tibetaanse films ziet.. maar dat was niet het geval. Ik heb er voor de cursus nog een paar uur geslapen en besloten ervoor te gaan! een paar paracetemol en hupsakee, en wat ben ik blij met deze beslissing. 2 nachten behoorlijk gezweet en eenpaar pillen van een duitse medecursist hielp me erdoor. En zo fascinerend dat je kennelijk best goed kan dealen met pijn (krampen) als je iets graag wil, of als het erger is geweest. Ik deelde mijn kamer met 2 superleuke meiden. Ook de rest van de groep (zon 40 a 50 man) was leuk.

dagschema was alsvolgt; half 6 op, mediteren, ontbijten, teaching, lunch, discussie, teaching, diner en mediteren. Van 9 tot 2 was in stilte, heerlijk! 'k vond de combi van teaching (boeddisme) en mediteren erg tof. Minder goed af gingen de meditaties, oarg mijn benen pijn (interessant hievan was wel weer dat ik tijdens een meditatie echt de pijn heb overwonnen, met als gevolg dat ik vervolgens nauwelijks mee overeind kwam :)).. en al die vizualisaties, ademhalingen ect. Doe mij toch maar ' gewoon' voeten voelen.. Desalnietemin wil ik er graag eenmaal in NL ruimte inbouwen voor een meditatie momentin mijn dagelijks leven.

Wat het boeddisme betreft heb ik nog wel wat vraagteken, naast het feit dat het een soort van levensstijl is, is het toch ook echt een religie, met alle offerings, rituelen ect. En bij rituelen krij ik het gevoel dat het niet meer zuiver is ofzo. Verder weet ik ook niet zo goed wat ik nu van reincarnatie moet denken en dat ieder levend wezen je moeder kan zijn geweest, en je dus voor ieder leven wezen compassie moet voelen, niet mag doden.. included een mug!! Het gegeven over emptyness roept ook wat vragen op, maar de geloofsovertuigingen over compassie en karma, mind vind ik fascinerend! De mind is zo sterk!

weet niet meer precies, maar een paar dagen terug was er een aardbeving in bhutan-oost nepal, wat behoorlijk doordrong tot kathmandu oftewel kopan monestry. Sjee we waren aan het mediteren (over vijanden.. wat wel weer grappig was) en toen begon de aarde ineens te schudden. heel gek, k wist eerst niet wat er aan de hand was. De teacher begon gelijk prayers te zingen, een vrouw sloeg volledig in paniek en de rest bleef beetje verdwaasd zitten. Tot het moment dat het toch wel hevig werd en de teacher riep; out now! en dan ontstaat er toch bij de meeste mensen een soort van paniek (ik moet bekennen dat ik ook niet helemaal kalm was). Naar een paar meter dacht ik; mijn tas.. ik weer terug.. hihi hetgeen wat je als eerste wordr geleerd bij brand of wat dan ook, niet te doen.. hoezo attachment (teveel waarde hechten aan spullen). Eenmaal buiten hoorde we gillend kathmandu, mijn hart veroorzaakte een innerlijke aardbeving :). Wel mooi dat het de groep nog hechter maakt en dat de lessen over, impermanence, dood.. gelijk in 'praktijk' werden gebracht. Bijzondere ervaring!

de laatste 2 dagen van de cursus waren in volledige stilte, had ik erg zinin, maar viel me toch zwaarder dan gedacht; De eerste dag was heerlijk, maar de tweede dag was ik een beetje de weg kwijt; zo moe van al het denken het mindwerk, het engels luisteren, het proberen te mediteren, het onder ogen zien van imprints, alles proberen een plek te geven. wilde niet meer voor en achteruit. Maar het is maar een dag, dus de volgende dag fijn geklets en besloten met 2 mensen een trekking te gaan doen als we 'klaar' zijn. Oarg even wat fysieke uitputting ipv mentale uitputting en zitten..

Dus dat is hoe het er nu voor staat. Morgen om 6h de bus, 10h rijden, dan de volgende dag starten met 3 dgn op en 2 af ofzo, heelijkwandelen enfrisse lucht inhaleren. Dus nu naar bed want ben behoorlijk moe. De fotos moet ik jullie dus nog even onthouden.. komen over een weekje ofzo.

Voor nu dus een knuffel, slaap zacht en tot de volgende keer maar weer!

stil

namaste,

even een kort berichtje; de komende tijd (10 dagen) gaat stil worden. Heb besloten een meditatiecursuste volgen.. volgens mij een hele fijne welke morgen begint. Zonder verwachting vol nieuwsgierigheid ga ik het aan!

Heb de afgelopen tijd; laatste dagen BKK en deze wk Nepal, fijn gehad! Sjee wat is kathmandu weer ontzettend anders dan thailand, laat staan NL... Ik houd het nu kort, over een paar dagen vertel ik meer over deze verschillen en de dingen die ik heb meegemaakt (vergezeld met wat fotos).

Dus voor nu; iedereen een goede tijd en tot laters!

e

uhm deel 2?

sawadee!!

Allereerst wat heerlijk al die leuke reacties! Daar kan ik goed op teren. Oke wat is er gebeurt in deel 2 ... trommel.. Zoals gezegd heb ik de bus gepakt naar cambodja. Ik had een visum in Thailand bij een bureautje geregeld en daar ook transport. Voelde goed, tot op het moment dat ik van loes een berichtje kreeg (geheel goed bedoeld natuurlijk) dat ik niet in zee moest gaan met van die thaise bureautjes .. aiaia. Naja loslaten en maar gewoon het goede ervan hopen. Dus zo zat ik in m'n uppie sochtend vroeg te wachten.. hij kwam heel laat en er was niemand anders in het busje (waarvan ik dacht dat het gewoon een grote bus vol met mensen zou zijn) Shit werd beetje zenuwachtig.. gelukkig werden er relatief snel andere mensen opgepikt.. Bij de grens ging het goed, wel weer beetje zenuwachitg gedoe waardoor ik vergat mijn paspoort in ontvangst te nemen bij de checkbali aiaia. Heb maar gegrapt dat ik voor altijd in cambodja wil blijven

.

In de bus zat ik naast een chinees meisje wel relaxed leek, behoorlijk op haarzelf. Heb haar aangesproken en was leuk even. Ze vertelde me een goed hostel in siem reap, yes, ze is zelfs met me meegelopen, perfect!

De volgende dag bedacht een fiets te huren en het ankorwat gebied af te fietsen. Op een scharminkel van een fiets uiteindelijk van 10 tot 8h gefietst.. (en dat heb ik gevoeld in mijn bovenbenen de volgende dag..) maar goed, dat voelde echt vrij! heerlijk de wind door mijn haar, tussen de tempels en rijstvelden. Moet wel eerlijk bekennen dat ik het ook niet erg had gevonden als er wat gezelsschap bij me was geweest, en dat is niet de enige keer geweest, maar goed desalnietemin een goede dag. Wat ook tof was ik dat ik smiddags voorbij de toeristen eettenten een ander klein tentje heb opgezocht en aan de praat raakte met een thais meisje, leuk. En zoals san en ik ookal merkten, fascinerend, dat als er eenmaal blanken ergens zitten, komen er meer ('k had een gratis maaltijd moeten vragen :)). Tegen een uur of 5 merkte ik dat ik nog lang niet aan het eind was, en het vermoedelijk een keer donker zou worden. En jahoor.. fietste ik daar in m'n uppie zonder licht.. arg voelde me wel heel even stom en ' banging' maar werd door menig scooter met jongens ingehaald die niets om te gaven (mmmm of dat nou zo'n goed teken is:)). De angst losgelaten maar wel keihard doorgefiets. En wat betreft dat lciht.. geen politieagent die erom maalt. Tof! savonds nog wat gegeten, tussen andere mensen op straat ingepropt en gekletst met spaans stel. Wel leuk. We kregen het over de kinderen die daar vanalles proberen te verkopen. Oh ja dat had ik nog niet gezegd; groot verschil met thailand is het getrek van de mensen; al die vrouwen die roepen miss miss, en van ver al. Ik werd er echt niet goed van; als ik iets wil dan vraag ik het wel...! Vervelende ook dat 'k ze dan ga negeren of beetje bot doe, wat ook weer rot voelt. Maar goed, die kinderen vind ik nog lastiger. Het spaanse stel had schriften gekocht en ging dit uitdelen (ipv geld geven). En jahoor binnen mum van tijd een enorme groep kinderen om ons heen. En ik maar punten slijpen van de potloden.. Sindsdien heb ik ze een stuk springroll of koekje gegeven wat ik toch niet alleen op kon. Trouwens nog heel even over Ankorwat, vond het mooi, sommige 'gebouwen' meer dan andere. Wat ik ook fascinerend vond is dat ik op gegeen moment bij tempel was in constructie. Hieromheen stonden dus allerlei steigers ect. en die combi tussen oud en nieuw, staal en steen, kleur en... grappig, bevestigd dus wel weer het feit dat ik van vorm houd (meer dan van geschiedenis ..

)

2e dag een jongen ontmoet en daar de hele dag mee opgetrokken, we hebben ons door een soor tuktuk laten rijden naar allerlei plekken, best relaxed. Savonds met hem en zijn vriend een feestje gevierd.. ah welkome afleiding, leuk!

derde dag naar een handcraftscool geweest; school waarbij ze kanslose kinderen opleiden.. erg tof om te zien!!!!

Dag 4 weer terug naar thailand, richting ko phphi waar huib en cor zaten. De reis terug ging perfect, wat me positief stemde!! De info dit ik ooit in BKK had verzameld over bussen ect kon ik uitermate goed gebruiken, mooi is dat dat alle info uiteindelijk wel weer tot z'n recht komt. Zelf 1h voor tijd kon ik nog de bus naar krabi pakken. En een relaxde bus dat het was!! In krabi ontbeten; soort van rijst met zoet kokosgoedje, lekker en weer tof om echt tussen de 'dagelijks levende thai' te zitten. De boot genomen en jahoor wie stonden daar op de kade me op te wachten.. fantastisch!

Hostel gezocht en nog even op het strand gehangen.. en wel voor het laatst want daarna begon het regenweer. Nee geen moesson, echt de hele dag door. Dat (o.a.) bracht me in dippige stemming. Voelde me echt alleen, ondanks dus het feit dat cor en huib.. Of naja misschien niet zozeer alleen zijn, maar dat gedoe met contact maken zat (zit) me hoog. Ben toch wel veel bezig me wie er alleen reizen, of ik ze aan moet spreken, of ik dat wil blabbla zeer vermoeiend. Ondertussen merk ik ook wel weer dat als ik iets onderneem ik dan altijd wel aan de praat raak met iemand, hoe kort of lang ook. En ik merk ook dat ik wel goed alleen kan zijn, alleen mijn egootje niet.. Het nadeel alleen is het 'gebrek aan' diepgang of echte vreugde, welke ik wel met jullie deel

(goede bevestiging)!

Oh weer lang verhaal.. uhm na kophiphi naar Ao nang/railey. Eerste paar dagen ook alleen maar regen gehad, argg wat kan je nou aan het strand met regen? Gelukkig had ik iets gelezen over een mooie tempel 8km verderop. Met een stel engelse een taxi gedeeld en wat was ik blij. Er was een buddha geplaatst op een heuvel.. 1237 tredes hoog. Oag, waar is die conditie gebleven? Prachtig wel de samenhorigheid tussen de mensen die het aangaan; keep going, almost there..! En bovenop, heerlijke wind en een fantastisch uitzicht lopen op blote voetjes naast een enorme gouden buddha!

Gister voor 't eerst weer mooi en je raadt het, verbrand als een (gekookte)garnaal.. Vandaag een eilandentrip gedaan en gesnorkeld, leuk. Onwijs mooie stranden!! (denk toch haast dat ze nog mooier worden wanneer je er met een fijn iemand bent, maar goed, dan heb ik mijzelf :)) Voor het eerst een NL stel ontmoet en nog een maileisische vrouw gesproken die totaal verbijsterd was (dat ik 29 ben ipv 20.. arg iedereen denkt dat ik 20 ben (of de dochter van sandra oudejans :)) en dat ik alleen reis; houd je dan niet van groepen of familie (lekker ongenuanceerd.. achja cultuur heetdat)?? ik hoorde mijzelf zeggen dat m'n vrienden en familie idd wel beetje mis..

En lat lijkt een mooie afsluiter voor vandaag.. morg de bus naar BKK van waaruit ik zondagnacht naar nepal vlieg.

.. to be continued ..

vele kusjes

e

deel 1

lieve allemaal,

' deel 1' zit erop.. san heeft eergister het vliegtuig terug naar NL genomen

. Ik heb zo'n fijne tijdgehad!! Merk nu deze twee dagen dat het alleen zijn best goed af gaat (sja, zijn er ook pas 2..) echter 't is gewoon nietzo gezellig.De grappen de mooie liedjes, de gesprekken..

Goed, wat hebben we gedaan; een boel! We zijn begonnen in Bangkok en daar al snel de trein genomen naar het noorden. In pitsunolok (ofzo) uitgestapt en de bus naar Sukothai genomen. Dit is een stad met een nationaal park waarin ' brokstukken' van vroeger te zien zijn. Heb het geprobeerd maar kom weer tot dezelfde conclusie; dat ik gewoon niet zoveel met geschiedenis heb.. en helmaal niet (zoals san zei) als je er niets meer bij kan voorstellen (een paar brokstukken leidt niet echt tot de verbeelding). Hebben daar wel lekker rondgefietst en hadden een leuk hostel. Sinds die plekis ons standaard ontbijt geworden; mulie+yoghurt+fresh fruit..mmm lekker! Overdag/avond natuurlijk rijst, rijst, curry, chicken, rijst .. heerlijk kan er geen genoeg van krijgen!!

Vanuit daar verder omhoog.. naar chiang mai. Toffe stad, meer westers dan Bangkok (lees; minder viezig en chaotisch). Daar hebben we een dag met oliefanten opgetrokken (hui hui = vooruit) tof hoor! Wat een sterke, rustige, lieve beesten. Naja lief... toen we samen op ons fantje zaten en hij niet helemaal wilden doen wat wij wilden wassie zo lief niet meer. Hij niet alleen, onze guide had ons in de steek gelaten.. ' guide guide were are you!!'Hierdoor greep fantje zijn kans om een poging te wagen een boom uit de grond te gaan trekken en gewoon een alternatief pad te kiezen :))

Ook hebben we daar een dag geskooterd, sjezus wat een ervaring, midden tussen het chaotische verkeer, en dan ooknog links rijden!! Ieder van ons had haar expertise, san was als een speer in de stad, tussen de auto's door en ik durfde me aardig te laten gaan in de bochten in de bergen. Tof hoor, ' trillende handen' en een enorme adrealine boost toen we weer ' thuis' waren.

Daarna verder naar noorden; chiang rai. Vanuit daar hebben we een 3daagse jungle tocht gedaan met private guide. Ook dat was weer geweldig. Vooral de eerste avond waar we bijde trill hibes aten en sliepen. Beetje loungen op een matje op de ' veranda' van het hutje=huisje. Bizar, er staat helemaal niets in zo'n husje alleen een tv, een kalander en paar bijbel boekjes en een soort van matras (rieten matje, ai mijn rug). Savonds kregen we spontaan een thaise massage. Grappig dat toen het ging regenen iedereen (4pp) gewoon binnen ging zitten, om de massage heen; de een onderuit liggend, de ander baardharen trekkend... De volgende dag kregen we helaas een nieuwe guide, maar ook dat bracht wel weer iets goeds met zich mee, hij was nl de weg kwijt en toen zijn we echt dwars door de jungle geloodsd.. hij met zijn kapmes voorop en san maar vragen; should we follow you??.. daarachter ik, spannend!

Oke, sjee er valt zoveel te vertellen, maar probeer het toch enigzins ' kort' te houden..

Vanuit chaing rai zijn we naar zuiden gegaan, naar eiland Ko Phangan. Wat een tocht daarheen, 24h, vliegend, rijdens en varend. Eenmaal daar een totaal andere wereld dan wat we gewend waren.. echt een soort van loret de mar. mmm voelden ons er niet echt thuis, maar toch een aantal fijne strand dagen endansavondengehad. Met als toefje een fantastisch jungle feest ook echt midden in de jungle!!!!

Nou, daar ga 'k mee afsluiten.. morgen ga ik naar cambodja voor een paar dagen en vertrek daarna weer naar 't zuiden, ko pipi en de andere strandjes/eilanden.

Daaaag tot de volgende keer. Als het lukt ook nog wat fotootjes..